عباس شاه زیدی
عباس شاه‌زیدی متخلص به «خروش اصفهانی» سال ۱۳۴۷ در اصفهان متولد شد. وی در جوانی با علاقه‌ای که به شعر داشت در کنار تحصیل، به سرودن نیز پرداخت. او از محضر اساتیدی چون منوچهر قدسی و صاعد اصفهانی بهره برد. شاه‌زیدی فارغ‌التحصیل مقطع کارشناسی‌ارشد از حوزۀ علمیۀ اصفهان بوده و علاوه بر شعر در زمینۀ نویسندگی، نقد آثار ادبی و داوری کنگره‌های شعر فعالیت می‌کند.
او مسئولیت شورای شعر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی اصفهان و کانون نخبگان شعر اصفهان را نیز بر عهده داشته است.
رویکرد وی در شعر بیشتر در زمینه غزل کلاسیک و همچنین اشعار آئینی است و در شعر سپید و کاریکلماتور نیز آثاری دارد.
«این شعر مرا کشت»، «پرسه‌های بی‌پایان» و «دوبیتی‌های من عین لهوف است» از مهمترین آثار او است.
هیئات عزاداری زیادی در سراسر کشور اشعار آئینی وی را برای مداحی به کار می برند. در یزد نیز هیئاتی چون باغ گندم، مریم آباد، خلف باغ، چهارمنار و... از سروده های وی بخصوص برای دکلمه استفاده می کنند.
