زنده یاد حسین سعادتمند

محمدحسین سعادتمند نامی آشنا در نوحه خوانی است که هر زمان صحبت از عزاداری و سینه زنی می شود نام او مترادف با یزد و هیئت فهادان خواهد آمد. او نوحه خوانی صاحب سبک و تاثیر گذار بود؛ به طوری که در یزد او را اسطوره نوحه خوانی نامیده اند.

وی در سال 1330 در شهر دارالعباده یزد در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش علی اکبر نیز نوحه خوان و همچنین سرپرست هیئت بزرگ فهادان بود.

مرحوم استاد حسین سعادتمند اسطوره نوحه خوانی یزد و بلبل خوش صدای حسینی استان یزد بود که سالها با صدای دلنشین و محزونش برای امام حسین (ع) نوحه خوانی می کرد.

نوحه های وی همچنان بر زبان هر پیر وجوانی در یزد جاری است و استانهای دیگر نیز از سبک و شیوه نوحه خوانی او تقلید می کنند. او پایه گذار نوحه های چند جوابی، تنوع خارق العاده در ریتم سینه زنی، نوحه خوانی به صورت همخوانی (۲ نفره با پسرش فرید) و ... بود.

تسلط فوق العاده وی در خواندن کوکهای بالا، فن بیان در دکلمه ی اشعار، فراز و نشیب های متناسب با اشعار و آهنگ و همچنین بکر بودن ملودی نوحه هایش، او را متمایز و صاحب سبک نمود.

او پس از انقلاب سبک نوحه خوانی روال گذشته را متحول ساخت و دیری نپائید که نغمه اصیل عاشورایی و آثار شور آفرین ذهن خلاقش فراگیر شد و نوای گرمش گوش جان عاشقان حسینی را نوازش گر شد. به گفته کارشناسان و اهل هنر، او صاحب سبکی نوین در امر نوحه خوانی و مرثیه پردازی می باشد؛ آنچنانکه این تحول باعث گردیده تا نوحه خوانان مطرح سراسر کشور از آثار وی الگو گرفته و در این مسیر گام نهند.

وی نوحه‌خوانی است که آثار ماندگار و ارزشمندی درعرصه مرثیه خوانی از خود به یادگار گذاشت و صدای آشنای او همچنان در طول سال و به ویژه ایام عزا در مجالس عزای حسینی طنین انداز می شود ؛ نوحه خوانی که به شهادت بزرگان عرصه ی ادب، هنر، موسیقی و فرهنگ، از نوادر مرثیه‌خوانی و صاحب سبک و نوآور در زمینه نوحه خوانی است. صدای محزون و ریتم های ماندگار استاد حسین سعادتمند نوحه خوانی اش را جاودانه کرده است. سبک نوحه خوانی استاد سعادتمند سبکی بود هم متناسب با عزاداری سرور و سالار شهیدان بود و هم محزون و غم انگیز، و دلهای مردم عزادار را مالامال از عشق و شور حسینی می کرد.

اولین نوحه مرحوم استاد حسین سعادتمند در سال 1359 و در مدح حضرت عباس با مَطلع ابوالفضل آب آور یتیمان بود. از دیگر نوحه های استاد می توان به: عازم بود به میدان، نهاد پا در فرات، صبر و قرار من، کرببلا دشت بلا و … اشاره کرد که شهرت زیادی دارند.

استاد سعادتمند تاکید داشت که شعرها باید علاوه بر در بر داشتن مسائل، فضائل و مصیبت های کربلا، ساده و روان باشد تا تأثیرگذاری بیشتری بر مخاطب داشته باشد. اکثر نوحه های اجرا شده از سوی استاد از سروده های جناب آقای احمد محبی بود، هرچند که در مواردی از اشعار مرحوم کاظم حلبی کار و همچنین شهاب الدین موسوی نیز استفاده نمود.

حسین سعادتمند که سالها با بیماری سرطان حنجره دست و پنجه نرم می کرد در نهایت در سپیده دم عید فطر 1435 مطابق با 7 مرداد ۱۳۹۳ برای همیشه خاموش شد. پیکر پاک این اسطوره مرثیه سرایی و نوحه خوانی ایران صبح روز 8 مرداد در یزد طی مراسمی بسیار باشکوه تشییع و در قطعه مفاخر خلدبرین یزد به خاک سپرده شد.

در تیر ماه سال 1399 سبک نوحه خوانی خاص و منحصر به فرد استاد حسین سعادتمند در فهرست آثار ناملموس به ثبت ملی جمهوری اسلامی ایران رسید.

یادش گرامی و راهش پر رهرو باد ...