سیدهاشم فلاحی
سید هاشم فلاحی متولد 26 مهرماه 1365 در یزد است.
او نوحه خوانی را از سن 6 سالگی در هیئت چهارده معصوم خیابان سلمان فارسی در کنار پدرش سیدعلی اصغر فلاحی (که از نوحه خوانان قدیمی شهر یزد بود) آغاز کرد و سابقه همکاری با هیئت های ابراهیم آباد مهریز، دشتک سانیچ، دو طفل مسلم اردکان، چهارمنار، فهادان، هیئت عباسعلی کرمان، مسجد اعظم چاه ملکی، یزدی های مقیم بندرعباس و کوشکنو یزد را نیز در کارنامه دارد.
وی که اولین استادش پدرش بود با حضور در جلسات هفتگی مداحان استان یزد در محضر استاد حاج حسن ناصر بافقی (پهلوان) اصول مداحی و نوحه خوانی را آموخت و نزد استاد کاظم کشمیرشکن موسیقی و ردیف های آوازی را فرا گرفت و در این راه از تجربیات استاد علی انسانی، تقی منتظری و سایر مداحان استان یزد نیز بهره برد.
فلاحی در زمینه شعر و ادبیات فارسی نیز فعالیت دارد و از رهنمودهای ارزشمند دکتر جلالیان در انجمن ادبی حافظ یزد و مرحوم علی عدل‌جو کسب فیض کرده است.
نامبرده تاکنون در نوحه هایش از اشعار اساتیدی چون مرحوم عباس افضلی (نادم)، کرامت یزدانی، حاج غلامرضا سازگار، محمدحسین شاکر و احسان پهلوان حسینی استفاده نموده است.
این نوحه خوانِ دغدغه‌مند معتقد است یک مداحِ متعهد باید در طول سال سعی و تلاش کافی در راستای ساخت و ارائه‌ی یک اثر سنگین و در شأن عزاداری سنتی یزد برای ایام محرّم و صفرش داشته باشد و زنده یاد سعادتمند اگر اسطوره نوحه خوانی یزد شده است تنها به این دلیل بوده که یکسال تمام تمرین و ممارست می‌کرده و برای نوحه هایش زحمت فراوان می‌کشیده است؛ و لذا یک نوحه خوان باید در جلسات هفتگیِ مداحی تمرین داشته باشد و نباید کارش را سبک شمرده و آن را دست کم بگیرد زیرا این خود یک بی احترامی به ساحت مقدس حضرت اباعبدالله الحسین (ع) می‌باشد.
او همچنین آسیب اصلی عزاداری سنتی یزد را ناآشنایی نوحه خوانان با شعر و ادبیات، و همچنین نامناسب بودن «شعر» در اکثر نوحه ها دانسته و عنوان نموده است که از عدم وجود محتوا و مفاهیم انسان ساز و والای نهضت عاشورا در برخی اشعار امروزی بسیار رنج می‌برد و معتقد است یک نوحه خوان یزدی ناگزیر به آشنایی و آموختن زبان و ادبیات فارسی و ردیف و قافیه (در حد مورد نیاز نوحه خوانی) می باشد؛ زیرا کسی که تلفیق شعر و موسیقی را بداند چون بدنبال محتوای خوب و پرمغز می‌رود طبیعتاً موفق تر نیز هست و زمانی‌که شعر خوب باشد و نوحه خوان نیز حق مطلب را به درستی ادا کند، هم شنونده درک بهتری خواهد داشت و هم اثر ماندگار خواهد شد.
