هیئت عزاداران حسینی آزادشهر یزد ؛ ای تکیه گاه من ، پشت و پناه من ؛ محرم 1401

ای تکیه گاه من
پشت وپناه من
آهسته تربرو
صبرو قرار من
ای سوز آه من
آهسته تربرو
ای مهربان ترین قدری نظاره بر شام سیاه من
دلتنگی مرا،حال دل مرا داند اله من
آهسته آهسته می گریم جانانم از داغت بدان
آهسته آهسته ای ماه تابانم از نی ها بخوان

این قلب پر زغم این چشم پرزخون
تقدیم راه تو ای ماه لاله گون
بعد از توبی کس و دلخسته ام حسین
چون زلف سرکشت آشفته ام حسین
تو رفته ای ولی من زنده ام هنوز
از کودکان تو شرمنده ام هنوز
دلم خونه دلم خونه از جداییها
خداوندا امان از بی وفاییها
چرا دنیا ز دست غم دیده گریونه.... پریشونه پریشونه ، دل پریشونه

این چه زخمی است که از باغ تنت روییده
این چه خونی است که از حنجره ات جوشیده
این دل سوخته را کی فراموش کنم
جان افروخته را کی فراموش کنم
دربندو سلسله پای مرا ببین از نیزه ماه من
من باتو آمدم تنها نمیروم ای خضر راه من
ای رودتشنه ی با جان برابرم
من باتو آمدم تنها نمیر‌وم
...............................
دستی زتن جدا فرق سری دوتا
سقای تشنه ای در فکر خیمه ها
فریاد یا اخا ادراک اخای او
داغی نشاند بر دامان خیمه ها
عطشان تر از همه درپای القمه
خون گریه میکند آیینه بی صدا
دلم خونه دلم خونه ازجداییها
خداوندا امان از بی وفاییها
چرا دنیا زدست غم دیده گریونه
پریشونه پریشونه دل پریشونه

این چه زخمی است که ازباغ تنت روییده
این چه خونیست که از حنجره ات جوشیده
این دل سوخته را کی فراموش کنم
جان افروخته را کی فراموش کنم

ای ماه تشنه لب ای مهر بی غروب
ای نور عطر ناب
ای جلوه ادب ای قبله وفا بر عاشقان بتاب
بنگر به دیده ی درخون نشسته ام
دست مرا بگیر من دل شکسته ام